Ledwo pierwsze i nieśmiałe
kwiatki z sobą niesie,
a już widzisz samochwałę! –
Dumnie kwietniem zwie się.”
„on najpierwszy wczesny fiolet
sasanek rozniecił,
on przylaszczki deszczem poi,
słońcem opromienia,
więc ma chyba pełne prawo
do swego imienia.
– Jerzy Ficowski „Kwiecień”
Zapraszam na spacer po kwietniowym ogrodzie…
Piękne zdjęcia 🙂 więcej wierszy poproszę 🙂
Dużo łatwiej by mu było w ciepłej porze letniej, kiedy kwiatów mnóstwo wokół nazywać się kwietniem. Pamiętam ten wierszyk z dzieciństwa.
Kocham takie wierszyki, też go pamiętam:):):)